No entries found. Showing closest matches:
carnĭfĭcīna (carnŭf-), ae. f. [carnifex].
- I. The office of executioner or hangman; capital punishment, execution: carnificinam facere = carnificem esse, Plaut. Capt. 1, 2, 23; cf. id. Cist. 2, 1, 1: locus carnificinae, Suet. Tib. 62.
Hence,
- II. Per meton., the rack, torture, torment: dolores atque carnificinas facere, Cato ap. Gell. 10, 3, 17; and ap. Non. p. 187, 30; so, carnificinam subire, Cic. Tusc. 5, 27, 78: in ergastulum et carnificinam duci, Liv. 2, 23, 6.
- B. Trop.: cum omnis perturbatio miseria est, tum carnificina est aegritudo, Cic. Tusc. 3, 13, 27; cf. id. Sest. 65, 135 (= crudelitas).
carnĭfĭco (carnŭf-), ātus, āre, v. a. (carnĭfĭcor, āri, v. dep., acc. to Prisc. p. 791 P.) [id.], to execute, behead: carnifical. (hostes) jacentes, to be cut in pieces, mangled, Liv. 24, 15, 5: vitam cum dolore et insigni cruciatu carnificatus amisit, Sisenn. ap. Prisc. p. 793 P.; Tert. adv. Marc. 1, 2.